Tarcza 3.0 wprowadziła kolejną zmianę, która ogranicza konieczność odbywania osobistych wizyt w urzędach. Niektóre papierowe dokumenty urzędowe będzie można zastąpić ich elektronicznym odpowiednikiem.

Zgodnie z treścią art. 31zze Tarczy 3.0. w okresie obowiązywania stanu epidemii (stanu zagrożenia epidemicznego) COVID-19, notariusz może wydrukować dokument elektroniczny sporządzony przez podmiot publiczny i opatrzyć wydruk datą pewną, o ile dokument ten jest niezbędny do przeprowadzenia czynności notarialnej. Sporządzony przez notariusza wydruk dokumentu opatrzony datą pewną ma moc prawną dokumentu elektronicznego.

Co to oznacza w praktyce?

W sytuacji gdy mamy zamiar dokonać czynności prawnej u notariusza to nie musimy już osobiście stawiać się w urzędzie po określony dokument, aby następnie przekazać go notariuszowi. Możemy zwrócić się do właściwego podmiotu publicznego o dostarczenie dokumentu wskazanemu notariuszowi za pomocą platformy ePUAP, a następnie podmiot publiczny przekazuje dokument elektroniczny notariuszowi za pomocą platformy ePUAP. Wówczas notariusz może wydrukować otrzymany dokument oraz opatrzeć go datą pewną, dzięki czemu zyskuje on moc dokumentu urzędowego.

Taki dokument stanowi załącznik do aktu notarialnego albo jest okazywany przy dokonaniu czynności notarialnej – w zależności od potrzeby.

Warunki skorzystania z ułatwienia

1. Ułatwienie to obowiązuje w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z koronawirusem. Nie można więc z niego skorzystać w innych stanach nadzwyczajnych, ani podczas epidemii ogłoszonej w związku z inną chorobą.
2. Dotyczy dokumentów elektronicznych sporządzonych przez podmioty publiczne – czyli nie dotyczy to dokumentów wydawanych np. przez sądy administracyjne.
3. Określony dokument ma być niezbędny do przeprowadzania konkretnej czynności notarialnej.

Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie.

Pozdrawiam

Michał Gruchacz

radca prawny

W dniu 15.05.2020 r. w Dzienniku Ustaw została opublikowana ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 tzw. Tarcza Antykryzysowej 3.0.

Jednym z rozwiązań przyjętych w Tarczy Antykryzysowej 3.0. jest możliwość przeprowadzenia przez sąd rozprawy on-line. Wprowadza ona w tym zakresie stosowną zmianę w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568 i 695).

Zgodnie z treścią nowopowstałego art. 15zzs(1) pkt 1 w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich, w sprawach rozpoznawanych według przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, zwanej dalej „Kodeksem postępowania cywilnego” rozprawę lub posiedzenie jawne przeprowadza się przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie ich na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, z tym że osoby w nich uczestniczące nie muszą przebywać w budynku sądu, chyba że przeprowadzenie rozprawy lub posiedzenia jawnego bez użycia powyższych urządzeń nie wywoła nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób w nim uczestniczących.

Rozprawy on-line mają być przeprowadzane przez sąd za pomocą specjalnego wewnętrznego systemu teleinformatycznego sądów, który obecnie jest już używany przez sądy. Z moich informacji pozyskanych od sędziów nie obawiają się oni przeprowadzania rozpraw on-line przez ten system. Prawdopodobnie będzie to się odbywało w ten sposób, że sąd prześlę na maila strony / jej pełnomocnika odpowiedni link w celu połączenia się z e-rozprawą. Całość rozprawy ma być nagrywana (dźwięk i obraz) i w ten sposób powstanie e-protokół z rozprawy.

Warto zwrócić uwagę na warunek zastosowania przez sąd rozprawy on-line jakim jest nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób mających w niej uczestniczyć. Ta okoliczność będzie badana przez sąd prowadzący daną sprawę. W praktyce okaże się jak często sądy będą stosować rozprawy on-line w dobie koronawirusa (oraz rok po jej ustaniu).

PS. Dla zainteresowanych poniżej znajduje się link do tekstu Tarczy Antykryzysowej 3.0.:

http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000875

Pozdrawiam
Michał Gruchacz
Radca prawny

Niestety sprawy dotyczące alimentów nie zostały zakwalifikowane w tarczy antykryzysowej jako pilne – czyli takie, które w czasie epidemii muszą być rozpatrywane przez sądy. Z kolei sądy ograniczyły prace do końca maja, ale nowe rozprawy są obecnie wyznaczane nawet na sierpień.

Co można zrobić w takiej sytuacji ?

W takiej sytuacji ratunkiem może być artykuł 14a ust. 9 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Zgodnie z treścią tego przepisu prezes właściwego sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy jako pilnej, jeśli jej nie rozpoznanie mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt, poważne szkody dla interesu społecznego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną, a także gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.

Jeżeli przesłanki opisane w tym przepisie są spełnione można złożyć wniosek do sądu o to aby ten wystąpił do prezesa o wprowadzenie jej do katalogu spraw pilnych.

Ponadto jest możliwość wnoszenia o udzielenie zabezpieczenie przez sąd na czas toczącego się postępowania (rozstrzygnięcie tymczasowe). W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, wniosek o udzielenie (lub zmianę zabezpieczenia) w sprawach rozpoznawanych według przepisów kodeksu postępowania cywilnego, sąd rozpoznaje w składzie jednego sędziego i na posiedzeniu niejawnym (o ile na podstawie całokształtu okoliczności sprawy sąd nie uzna za konieczne rozpoznania wniosku na rozprawie).

Kancelaria Radcy Prawnego Michała Gruchacza jest gotowa reprezentować Państwo w postępowaniach dotyczących alimentów zarówno toku całego postępowania sądowego jaki i również świadczyć pomoc prawną tylko w zakresie sporządzenia wniosków o których mowa powyżej.

Podatnik, który podaruje określonym podmiotom medycznym środki służące do walki ze skutkami koronawirusa, odliczy nawet 200 % wartości udzielonej pomocy. Warunkiem jest, aby zostały one przekazane do 30 kwietnia 2020 r.

Tarcza antykryzysowa przewiduje specjalne zasady dotyczące możliwości uwzględniania w rozliczeniu podatku dochodowego darowizn przekazywanych na cele walki z pandemią koronawirusa.

Podatnicy mogą odliczać od podstawy opodatkowania, w celu obliczenia podatku lub zaliczki na podatek, nieodliczone darowizny przekazane w terminie od 1 stycznia do 30 września w 2020 r. na przeciwdziałanie skutkom koronawirusa.

Warunki skorzystania z preferencji:

1. Darowizna musi być celowa – przekazana na przeciwdziałanie koronawirusowi, tj. na wszelkie czynności związane ze zwalczaniem zakażenia, zapobieganiem rozprzestrzenianiu się, profilaktyką oraz zwalczaniem skutków (w tym skutków społeczno-gospodarczych). Należy o tym pamiętać decydując o tym, co chcemy przekazać – rzeczy czy pieniądze.

2. Darowizna musi być przekazana na rzecz konkretnego podmiotu, tj.:
– podmiotu wykonującego działalność leczniczą, wpisanego do specjalnego wykazu prowadzonego przez właściwego miejscowo dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ w porozumieniu z wojewodą, albo;
– Agencji Rezerw Materiałowych z przeznaczeniem na cele wykonywania zadań ustawowych, albo
– Centralnej Bazy Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych z przeznaczeniem na cele wykonywania działalności statutowej.

Należy pamiętać, że nie każdy szpital czy stacja pogotowia ratunkowego może przyjąć darowiznę w przedmiotowym trybie, ze wszystkimi tego preferencyjnymi konsekwencjami dla darczyńcy. Preferencja podatkowa jest bowiem możliwa do zastosowania tylko w odniesieniu do darowizn na rzecz podmiotów ujętych w wykazie. Aby sprawdzić czy dany podmiot znajduje się w wykazie należy sprawdzić strony internetowe regionalnych oddziałów NFZ.

3. Darowizna przekazywana musi być rzeczywiście „przekazana”, a jej wysokość powinna być udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny niepieniężnej – dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

4. Darowizna nie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Jeżeli opisane wyżej warunki zostaną spełnione, to darczyńca może odliczyć:
– 200 % wartości darowizny przekazanej do 30 kwietnia 2020 r.
– 150 % wartości darowizny przekazanej w maju 2020 r.
– 100 % wartości darowizny przekazanej między 1 czerwca a 30 września 2020 r.

Zachęcamy do wsparcia „medyków” w walce z koronawirusem. Dobro powraca. Do końca kwietnia nawet dwukrotnie 🙂

Pozdrawiam
Michał Gruchacz
radca prawny

Dzisiaj w ręce Naszych Czytelników przekazujemy kolejny e -book dedykowany przedsiębiorcom pt. STRATEGIA BIZNESOWA NA CZAS KRYZYSU W FIRMIE – UJĘCIE PRAWNE … czyli „jak ugryźć kryzys”.

Strategia biznesowa na czas kryzysu w firmie – e-book

PS. Pod koniec e-booka mamy dla Ciebie propozycję – koniecznie sprawdź jaką 🙂

Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszym najnowszym e-bookiem pt. „KORONAWIRUS – Q&A – PROBLEMY Z PROWADZENIEM DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ”.

Jest on kierowany przede wszystkim do przedsiębiorców, których dotykają problemy z prowadzeniem działalności gospodarczej w dobie koronawirusa i odpowiada na pytania, które coraz częściej pojawiają się w głowie przedsiębiorców.

Wystarczy kliknąć w ten link:

Koronawirus – ebook

Pozdrawiamy

Zespół Kancelarii

Radcy Prawnego Michała Gruchacza

PRACA ZDALNA 

1.Czym jest i kiedy jest możliwa ?

Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (zwana dalej ustawa COVID-19) przewiduje, że pracodawca może, w celu przeciwdziałania COVID-19, polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy zdalnej (art. 3 ustawy COVID -19).

Pracę zdalną ustawa COVID -19 definiuje jako wykonywanie pracy określonej w umowie o pracę poza miejscem jej stałego wykonywania.

Ustawodawca daje zatem pracodawcy możliwość jednostronnego skierowania pracownika (w trybie polecenia służbowego) do wykonywania pracy poza zakładem pracy. Nie jest wymagana do tego zgoda pracownika.

Nowe przepisy ustawy COVID-19 pozwalają uniknąć konieczności zmiany umowy o pracę z uwagi na zmianę miejsca wykonywania pracy.

W każdej chwili pracodawca może takie polecenie „cofnąć” wzywając pracownika do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu pracy wskazanym w umowie o pracę.

Ustawa COVID -19 nie przewiduje, że muszą być spełnione jakieś szczególne przesłanki do wdrożenia pracy zdalnej. Istotne jest to, by takie polecenie było wydane w celu przeciwdziałania COVID-19. Pracodawca nie może zatem skierować pracownika do wykonywania pracy zdalnej, by osiągnąć inny cel, np. odizolowanie od innych pracownika, który złożył wypowiedzenie.

2. Komu można wydać polecenie pracy zdalnej ?

Polecenie pracy zdalnej pracodawca może wydać wobec pracownika zdolnego do pracy, a zatem takiego, który jest zdrowy. Można je również wydać wobec pracownika, który prosi o pracę zdalną, ponieważ gorzej się czuje, ale nie ma objawów zarażenia COVID-19. Najbezpieczniej byłoby ustalić transparentne reguły komu takie polecenie będzie wydawane, mając na uwadze bieżącą sytuację związaną z rozprzestrzenianiem się koronawirusa.

O tym, czy istnieje potrzeba wprowadzenia pracy zdalnej w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się COVID-19 w danym zakładzie pracy decyduje pracodawca.

Warto zaznaczyć, że „praca zdalna” została zdefiniowana jako praca poza miejscem jej stałego wykonywania. Oznacza to, że nie musi to być praca wykonywana z domu (czyli z miejsca zamieszkania) pracownika, ale także z każdego innego miejsca pod warunkiem, że jest to inne miejsce niż stałe miejsce pracy określone w umowie.

3. W jaki sposób zleca się pracę zdalną ?

Pracownik może być skierowany przez pracodawcę do wykonywania pracy zdalnej „przez czas oznaczony”. Przepisy nie wskazują konkretnego terminu. Wskazówką powinien tu być cel, dla którego pracownik jest kierowany do pracy zdalnej. Okres ten nie powinien być jednak nadmiernie długi.

Polecenie pracy zdalnej może dotyczyć wyłącznie pracy określonej w umowie o pracę. Skutkuje to tym, że pracownik nie może otrzymać polecenia wykonywania innej pracy niż umówiona w umowie o pracę.

Ponadto praca zdalna nie może być wykonywana przez tych pracowników, których charakter pracy uzgodniony w umowie o pracę wyklucza jej wykonywanie zdalnie (np. operatorzy linii produkcyjnych, kierowcy). Wobec tych osób pracodawca nie może zastosować pracy zdalnej.

Jeżeli do wykonania pracy zdalnej konieczny jest sprzęt, musi go zapewnić pracodawca. On też ponosi koszty wykonywania pracy zdalnej.

Pracownik wykonujący pracę zdalną nadal pracuje w systemie czasu pracy, który obowiązuje go podczas pracy w miejscu pracy określonym w umowie. Warto jednak zadbać o to, by przekazując polecenie pracy zdalnej pracodawca wskazał sposób potwierdzania przybycia i obecności w pracy.

Pracodawca może wydać pracownikowi polecenie wykonywania pracy zdalnej w jakiejkolwiek formie tj. ustnie, telefonicznie, mailowo lub SMS-owo. Przepis nie wymaga zachowania żadnej szczególnej formy. Warto jednak, by pracodawca zastosował taką formę, którą będzie mógł wykorzystać dla celów dowodowych (chociażby formę mailową). Leży to także w interesie pracownika, aby mógł udowodnić, że nie zdecydował samowolnie o pracy zdalnej.

W poleceniu powinien zostać wskazany również okres wykonywania pracy zdalnej tak, by obie strony wiedziały jak długo pracownik ma pracować poza miejscem uzgodnionym w umowie.

PS W przypadku problemów prawnych związanych z obecną pandemią koronawirusa zachęcamy do kontaktu z nami drogą mailową (sekretariat@kancelariagruchacz.pl) lub telefoniczną (668735219).